GMA Brandtalk
Tracking
Archives
Filtered By: Publicaffairs
Public Affairs
Meet the Batak, the smallest tribe in the PHL, on 'I-Witness'
“BATAK: ANG NAGLALAHONG TRIBO”
Dokumentaryo ni Mariz Umali
July 8, 2013
In the outskirts of Puerto Prinsesa City, lives a tribe called Batak—believed to be the oldest inhabitants of the Philippines.
But today, the Batak are fading fast. They are now the smallest tribe in Palawan with a population estimated around 300.
As you visit one of the Batak villages, you are greeted by bare-breasted women in colorful costumes. They are eager to play their music, beating sticks on hollowed-out tree trunks. They still dance to the rhythm that has entertained them for centuries. And now, they entertain foreign and local visitors as well. Their happy faces belie their long battle against extinction.
The Batak tribe are a nomadic group of people, relying on hunting and gathering for food. But with the environmental resources being depleted, they are being pushed father into the jungle, often suffering from malnutrition and lack of access to medical facilities. Ricky Dela Cruz, a Christian pastor, recounts that children tie their stomachs with rope to deaden their hunger pangs. The average Batak woman bears 8 children, but only 2 would survive. Most Batak women also prefer to marry men from a different tribe as they say, life with a Batak man is a life of scarcity. Children of these inter-marriages often do not follow the Batak cultural ways, and a “pure” Batak is now rare.
In another Batak village, a cemented basketball court welcomes visitors. Basketball is a favorite past time for Batak boys. Though no one dons their colorful costumes anymore, the men here still go on hunting trips for wild boar and flying squirrels. They say, this diet has fed their ancestors for centuries and they believe it could sustain them too.
This Monday on I-Witness, Mariz Umali joins the Batak on a hunting trip in the jungle, and gets up close and personal with the vanishing tribe of Palawan. “Batak” ang naglalahong tribo airs on GMA-7, after Saksi.
Filipino Version
Sa labas lang ng Puerto Prinsesa City nakatira ang isang tribo na kung tawagin ay Batak. Sila ang pinaniniwalaang pinaka-unang nanirahan sa Pilipinas.
Pero ngayon, ang mga Batak ay tila naglalaho na. Sa bilang na 300 tao, sila ang pinakamaliit na tribo ng Palawan.
Sa iyong pagbisita sa isang komunidad ng mga Batak, bubulaga sa iyo ang mga babaing walang damit na pang-itaas pero nababalot ng mga makukulay na kwintas at sarong. Gamit ang mga patpat at punongkahoy na nagsisilbing tambol, masaya nilang ipinaririning sa mga turista ang kanilang tradisyonal na musika. Ang ritmong nagbigaw aliw sa kanilang mga ninuno noon, isinasayaw pa rin nila hanggangg ngayon. Hindi mo agad mababatid sa kanilang masisiyang mukha na matagal nang nakikipaglaban ang tribong ito na manatiling buhay.
Palipat-lipat kung nasaan ang pagkain…ang mga Batak ay nabubuhay sa pangangaso at umaasa sa mga biyaya mula sa kagubatan. Pero hindi na sapat ang bigay ng kalikasan, palayo na sila ng palayo para makakuha ng pagkain.
Marami sa mga Batak ang biktima ng malnutrisyon. Malayo rin sa kanila ang mga pagamutan. Kuwento ng isang pastor na si Ricky Dela Cruz, may mga batang Batak ng itinatali na lamang ang tiyan para hindi makaramdam ng gutom. Sa walong anak na isinisilang doon, dalawa lang ang mabubuhay. Karamihan ng mga babaeng Batak, pinipili nang mag asawa mula sa ibang tribo. Paniwala kasi ng ilan, haharapin nila ang napakahirap na buhay sa kapwa Batak. Ang mga anak ng ganitong ugnayan, kalimitan hindi na sinusunod ang kultura ng mga Batak kaya bibihira na ang purong Batak ngayon.
Sa isa pang komunidad ng mga Batak, isang sementadong basketball court ang unang makikita ng mga bisita. Paglalaro kasi ng basketball ang hilig ng mga batang Batak doon. Sa lugar ng ito, wala nang nagsusuot ng tradisyunal na kasuotan pero ang mga kalalakihan ay namumundok pa rin para mangaso. Ito ang mga pagkaing bumuhay sa kanilang mga ninuno kaya ito pa rin ang gusto nilang kainin.
Ngayong Lunes sa I-Witness, papasukin ni Mariz Umali ang kagubatan ng Palawan, kasama ang mga “Batak, ang naglalahong tribo”.
Dokumentaryo ni Mariz Umali
July 8, 2013
In the outskirts of Puerto Prinsesa City, lives a tribe called Batak—believed to be the oldest inhabitants of the Philippines.But today, the Batak are fading fast. They are now the smallest tribe in Palawan with a population estimated around 300.
As you visit one of the Batak villages, you are greeted by bare-breasted women in colorful costumes. They are eager to play their music, beating sticks on hollowed-out tree trunks. They still dance to the rhythm that has entertained them for centuries. And now, they entertain foreign and local visitors as well. Their happy faces belie their long battle against extinction.
The Batak tribe are a nomadic group of people, relying on hunting and gathering for food. But with the environmental resources being depleted, they are being pushed father into the jungle, often suffering from malnutrition and lack of access to medical facilities. Ricky Dela Cruz, a Christian pastor, recounts that children tie their stomachs with rope to deaden their hunger pangs. The average Batak woman bears 8 children, but only 2 would survive. Most Batak women also prefer to marry men from a different tribe as they say, life with a Batak man is a life of scarcity. Children of these inter-marriages often do not follow the Batak cultural ways, and a “pure” Batak is now rare.In another Batak village, a cemented basketball court welcomes visitors. Basketball is a favorite past time for Batak boys. Though no one dons their colorful costumes anymore, the men here still go on hunting trips for wild boar and flying squirrels. They say, this diet has fed their ancestors for centuries and they believe it could sustain them too.
This Monday on I-Witness, Mariz Umali joins the Batak on a hunting trip in the jungle, and gets up close and personal with the vanishing tribe of Palawan. “Batak” ang naglalahong tribo airs on GMA-7, after Saksi.
Filipino Version
Sa labas lang ng Puerto Prinsesa City nakatira ang isang tribo na kung tawagin ay Batak. Sila ang pinaniniwalaang pinaka-unang nanirahan sa Pilipinas.Pero ngayon, ang mga Batak ay tila naglalaho na. Sa bilang na 300 tao, sila ang pinakamaliit na tribo ng Palawan.
Sa iyong pagbisita sa isang komunidad ng mga Batak, bubulaga sa iyo ang mga babaing walang damit na pang-itaas pero nababalot ng mga makukulay na kwintas at sarong. Gamit ang mga patpat at punongkahoy na nagsisilbing tambol, masaya nilang ipinaririning sa mga turista ang kanilang tradisyonal na musika. Ang ritmong nagbigaw aliw sa kanilang mga ninuno noon, isinasayaw pa rin nila hanggangg ngayon. Hindi mo agad mababatid sa kanilang masisiyang mukha na matagal nang nakikipaglaban ang tribong ito na manatiling buhay.
Palipat-lipat kung nasaan ang pagkain…ang mga Batak ay nabubuhay sa pangangaso at umaasa sa mga biyaya mula sa kagubatan. Pero hindi na sapat ang bigay ng kalikasan, palayo na sila ng palayo para makakuha ng pagkain.
Marami sa mga Batak ang biktima ng malnutrisyon. Malayo rin sa kanila ang mga pagamutan. Kuwento ng isang pastor na si Ricky Dela Cruz, may mga batang Batak ng itinatali na lamang ang tiyan para hindi makaramdam ng gutom. Sa walong anak na isinisilang doon, dalawa lang ang mabubuhay. Karamihan ng mga babaeng Batak, pinipili nang mag asawa mula sa ibang tribo. Paniwala kasi ng ilan, haharapin nila ang napakahirap na buhay sa kapwa Batak. Ang mga anak ng ganitong ugnayan, kalimitan hindi na sinusunod ang kultura ng mga Batak kaya bibihira na ang purong Batak ngayon.
Sa isa pang komunidad ng mga Batak, isang sementadong basketball court ang unang makikita ng mga bisita. Paglalaro kasi ng basketball ang hilig ng mga batang Batak doon. Sa lugar ng ito, wala nang nagsusuot ng tradisyunal na kasuotan pero ang mga kalalakihan ay namumundok pa rin para mangaso. Ito ang mga pagkaing bumuhay sa kanilang mga ninuno kaya ito pa rin ang gusto nilang kainin.
Ngayong Lunes sa I-Witness, papasukin ni Mariz Umali ang kagubatan ng Palawan, kasama ang mga “Batak, ang naglalahong tribo”.
